62. O tworzeniu charakterów słów kilka

 Hej hej^^

 Wczoraj wróciłam z obozu! Wreszcie w domku <3
 Prawdopodobnie w poniedziałek pojadę nad morze, aczkolwiek nie jest to na 100% pewne. Jeżeli jednak tak, to raczej wezmę LPS, choć boję się, że je zgubię :( Ehh, będę musiała na nie uważać, bo nie zamierzam powtórzyć akcji "nauczę moje figurki pływać w wodzie" ;-;

 O matko, niedługo koniec lipca! Ten czas płynie za szybko, niedługo czeka nas znowu szkoła :c Przecież tak niedawno był początek wakacji.

~
 Na pewno kiedyś tworzyliście charakter danej postaci- czy to dla LPS, czy postaci książkowej. Niby nie ma w tym większej filozofii, ale trzeba uważać, aby nie zrobić typowej Mary Sue (dla nie wtajemniczonych- jest to po prostu ktoś zbyt idealny), chyba, że macie taki zamysł. No dobra, wiadomo- kilka zalet, kilka wad, będzie po kłopocie. Ale co, jeśli chcesz, aby twoja postać/figurka była bardziej rozbudowana? Albo nie masz pomysłu?
 Cóż, mam nadzieję, że nieco pomogę twój problem rozwiązać ;]



1. Staraj się nie tworzyć zbyt wielu wersji siebie!
 Być może masz w swojej kolekcji figurkę, która jest LPS'owym odzwierciedleniem ciebie. Może chciałeś po prostu taką mieć, albo nie miałeś innego pomysłu. Ja w każdym razie odradzam tworzenia kogoś dokładnie takiego samego jak ty. Inspiracja samym sobą nie jest taka zła. Ale na świecie jest tyle ciekawych cech charakteru i szkoda by było, aby każdy LPS lubił np. śpiewać i był bałaganiarski, bo ty taki jesteś. Eksperymentuj z różnymi charakterami i pamiętaj- nie każdy musi być taki, jak ty ;)

2. Nigdy nie twórz postaci do końca złych, czy do końca dobrych!
 Załóżmy, że twoja figurka jest dobra, udziela się charytatywnie i zawsze pomaga innym. Owszem, ma wady i zalety, ale jest w końcu dobra.
Czy to jakiś żart?
 NIKT nie jest do końca dobry, czy do końca zły. Morderca może być bezlitosny dla ludzi, ale może być dobry w stosunku do zwierząt, co już jest namiastką dobra (choć to nie do końca dobry przykład). Lekarz, który ratuje życia innych ludzi, może nie lubić kogoś bez przyczyny, a to nie jest chwalebne. Twoja postać, aby była bardziej realistyczna, musi czasem popełniać błędy, czy właśnie objawiać nieco serca. Choć to może być przykra prawda, to w końcu jest prawda.

3. Zwróć uwagę, aby wszystko można było logicznie wytłumaczyć!
 Tu już się bawimy w tworzenie biografii naszego bohatera, figurki czy czegokolwiek innego. Jaszczurka Frank jest nieufny? To raczej nie może mieć wspaniałych wspomnień z przyjaciółmi godnymi zaufania. Spanielka Chloe jest bardzo pracowita? Tylko nie mów, że wychowała się w rodzinie, która wszystko podawała jej pod nos.
Owszem, nie każda cecha mu uzasadnienie, ale są takie, które tworzą się u nas pod wpływem doświadczeń czy wychowania, dlatego trzeba to uwzględnić w tworzeniu charakteru czy historii.

4. Pamiętaj o tym, aby cechy się 'nie gryzły'!
 Niby jest to dość logiczne, ale i tak warto o tym wspomnieć.
Figurka nie może jednocześnie być nieśmiała i wygadana. Nie, to tak nie działa (pozdrawiam p. Martynę z obozu, bo ona z pewnością by tak powiedziała, heh).

5. Zainspiruj się własną zabawą!
 Jeżeli  oczywiście się bawisz :p
Dobrym pomysłem jest, aby się pobawić LPS'em który jeszcze nie ma charakteru. Podczas zabawy mogą się rozwinąć zalążki cech, a to już coś! Ewentualnie możesz o nim napisać opowiadanie, wymyślając fabułę na bieżąco (czyli nie mając pomysłu na zakończenie, czy nawet następny rozdział).

6. Aby rozbudować charakter, pomyśl nad moralnością, wiarą czy światopoglądem LPS'a!
 Jakie zdanie na temat np. par homoseksualnych ma twoja postać? Czy w coś wierzy? Na co może sobie pozwolić, a na co nie?
Jest to dość ważne, ponieważ wiele cech wnosi do charakteru. Całkowita tolerancja jest jednocześnie cechą, jak i w pewnym rodzaju patrzeniem na świat. Jeśli chcesz, aby twoja postać była rozbudowana, koniecznie przemyśl takie kwestie.

7. NIE MUSISZ, lubić swojej postaci!
 To, że nie lubisz osób upierdliwych i nachalnych, to nie oznacza, że nie możesz stworzyć takiego charakteru. Nikt nie każe ci nie lubić wszystkich figurek, dlatego nie rób na siłę kogoś, kogo byś polubił.

8. Pochodzenie MA ZNACZENIE!
 Może, twój LPS'owy świat ogranicza się tylko do jednego miasta. Jednak jeśli uwzględniasz realne kontynenty czy kraje, warto tworzyć LPS'y z różnych zakątków świata.
LPS z biednego, Afrykańskiego kraju prawdopodobnie będzie analfabetą, dopóki nie podejmie edukacji, zaś LPS'owi z Grenlandii może być wiecznie zimno. Zdecydowanie urozmaica to wasze figurki.

9. Nie zapominaj o cechach charakterystycznych!
 Zwykłe, nerwowe obgryzanie paznokci ze stresu też ma znaczenie. Albo bezsenność. Nadaje to LPS'om szczegółów, które mogą powiedzieć wiele o nim samym. LPS nie mogący spać po nocach, może mieć chociażby depresję, a LPS, który jest nie przyzwyczajony do zimna, mógł wychowywać się w cieplejszych klimatach.

10. Nie baw się w zbędne szczegóły!

 Kogo obchodzi, czy figurka woli jagody, czy borówki, jeśli i tak nic to nie wnosi do charakteru? Wymyślając pierdoły, możesz się tylko pogubić. Lepiej poświęć więcej  na rozwijanie rzeczy ważniejszych od błahostek, chyba, że naprawdę chcesz się w tym pobawić



 I to chyba byłoby na tyle. Jeśli o czymś zapomniałam- napiszcie w komentarzu, dopiszę do tego małego "poradnika".
 A żeby nie było pusto, dodam zdjęcie:

Pa!

61. Opowiadanie Blogowe Bez Tytułu #10

Hej hej <3

 Co tam u Was? Ja jestem na obozie i jest faaaajnieeee ;D
 A co do BookAthonu to udało mi się PRAWIE wszystko przeczytać, jedynie "Kobiety niepokorne" (biografia) nie została przeze mnie ukończona :c Zostało jakieś 200 stron, ups.

Dziś znów krótko.
~

LILY

Wchodzę do domu, wciąż trzymając w drżącej dłoni telefon. Chwilę wcześniej zadzwonił tata i natychmiast kazał mi wrócić, robiąc mi tym samym pobudkę- nocowałam u Cathy z okazji jej urodzin, na co i tak z trudem zdołałam go namówić. Od tej afery z morderstwem jest przesadnie opiekuńczy, co właściwie zrozumiałe. Zresztą, zawsze taki był w stosunku do mnie.
Stoi na progu, a w jego oczach widzę coś obcego. Jest jakby kimś innym. Nie wiem, czy mam się zacząć bać. Łapie mnie za ramie i ciągnie do mojego pokoju. Piszczę i zagryzam wargi z bólu, na co on nieco łagodzi uścisk.
-Lilianne, posłuchaj mnie uważnie- nigdy nie zwraca się do mnie po pełnym imieniu, coś musiało się stać. Coś zrobiłam nie tak?- Schowasz się teraz do szafy i nie wyjdziesz, dopóki sam po ciebie nie przyjdę, jasne? Albo...hmmm... ciocia Zoe. Inaczej pod żadnym pozorem nie wychodź!
- Tato, co się stało?!
Widzę, jak marszczy brwi. Całuje mnie w czoło i popycha w stronę szafy.
- Kocham Cię.
A potem czeka, aż posłusznie ukryję się pomiędzy ubraniami i wychodzi. Słyszę, jak zaklucza drzwi wejściowe. A potem zaczynam mimowolnie płakać.
Gdzie jest Christy?

                                REX                   

 Cholera jasna, w co ona się wpakowała? Naiwne dzieciaki, ktoś zaoferuje im nieco kasy, a one głupie odwalają całą brudną robotę. Tylko czemu Christine dała się w to wciągnąć? Do tej pory miałem ją za nieodpowiedzialną, acz w gruncie rzeczy posiadającą jakiś rozsądek dziewczynę. Czyżbym aż tak się mylił?
 Jej zbyt niedokładne działania pozwoliły mi odkryć całą prawdę. Po jej nagłej ucieczce co nieco podejrzewałem. Chyba myślała, że jej pamiętnika pod łóżkiem nikt nie znajdzie. Zeszycik z wielkim napisem "Chemia", co najprawdopodobniej miało być niskiego lotu zmyłką, krył wydarzenia ostatnich dni. Jak zwykle- nikt nie podejrzewał mnie, że dowiem się prawdy. Nawet moja córka.
 Jadę autem najszybciej jak mogę, mając przed oczami mapę. Phi, nawet nie podejrzewała, że ma w telefonie GPS.
Tak samo, jak się nie zorientowała, że nie wszystko jej i jej znajomym pójdzie po ich myśli.
Moja organizacja ma pewnych szpiegów, więc nawet tak zorganizowana grupa przestępcza nie ma dla nas tajemnic.
I chwilę później gwałtownie hamuję, mając dosłownie jeszcze minutę do przejechania, aby dostać się do celu.
Bo dopiero teraz orientuję się, w jak wielkim niebezpieczeństwie są moje córki i ja.
Przeze mnie.

~

Do następnego postu!